بدیهی است که ترکیه باید این محاسبه را کرده و تدابیری اندیشیده باشد تا نه در جنگ شهری گیر کند نه فرصتی برای فاجعه بشری فراهم بیاورد. تاکتیک ارتش ترکیه در پرهیز از عملیات زمینی و کاربرد نیروهای تحت امر سوری به عنوان پیاده نظام، نشانه‌ای از چنین تدبیری است. ارتش ترکیه با بهره گیری از مزیت نزدیکی جغرافیایی، می‌تواند شبه نظامیان کرد را با توپخانه و پهپاد و هواپیما و بالگرد بدقت هدف قرار دهد تا هم توان آنان را در جنگ شهری کاهش دهد هم از تلفات غیرنظامی پیشگیری کند.
در مقابل، آنچه می‌تواند به کمک ترکیه بیاید، همدلی از داخل سوریه است که می‌تواند در سطحی گسترده‌تر در جهان عرب هم افکار عمومی را با خود همراه کند. هم اینک، سوری‌های مخالف دولت از تمام طیف سیاسی، از اسلام‌گرایان افراطی گرفته تا سکولارهای ملی‌گرا، از عملیات ترکیه علیه شبه نظامیان کرد پشتیبانی می‌کنند.
دولت سوریه هم چه بسا قلبا از این عملیات خشنود باشد و گرچه تجاوز به خاک خود را محکوم می‌کند اما شبه نظامیان کرد را مقصر و زمینه ساز این تجاوز می‌داند. دولت سوریه موضعش را مشخص کرده که کردهای زیر حمله ترکیه را تنها شهروندانی می‌داند مثل دیگر شهروندان سوری نه نیرویی سیاسی یا نظامی. دولت بشار اسد تاکید کرده که با شبه نظامیان کرد حتی حاضر به گفتگو نیست.همبستگی با کردها در نانت، فرانسه
این همان دریچه‌ای است که ترکیه شاید می‌خواهد از آن وارد شود: بجز کردها، به نظر می‌رسد بقیه سوریه، چه نظام حاکم چه مخالفان آن، خواهان حذف نیروی کرد از نقشه سیاسی و نظامی کشورند و چه بهتر که ترکیه بدون تحمیل هزینه‌ای بر آنان، خواسته‌شان را برآورده کند.
شتر در خواب بیند پنبه دانه باز هم یک سناریو از بی بی سی فارسی. این سفارش کیست؟ بی_بی_سی_حامی_داعش بی_بی_سی_حامی_داعشی حماسە مهمتر پفیوز بازی بی بی سی وکارکنانش هستند، منفور بودن تا چە حد آخە .. رذل کیست؟ کسی جان و خانمان انسانهای بیگناه و کودکان معصوم را دست‌مایه‌ی سازشِ جنایتکاران قرار می‌دهد. ارغوان چون خری در این باتلاق گرفتار خواهد شد و ثابت خواهد کرد که الاغی بیش نیست
بدیهی است که ترکیه باید این محاسبه را کرده و تدابیری اندیشیده باشد تا نه در جنگ شهری گیر کند نه فرصتی برای فاجعه بشری فراهم بیاورد. تاکتیک ارتش ترکیه در پرهیز از عملیات زمینی و کاربرد نیروهای تحت امر سوری به عنوان پیاده نظام، نشانه‌ای از چنین تدبیری است. ارتش ترکیه با بهره گیری از مزیت نزدیکی جغرافیایی، می‌تواند شبه نظامیان کرد را با توپخانه و پهپاد و هواپیما و بالگرد بدقت هدف قرار دهد تا هم توان آنان را در جنگ شهری کاهش دهد هم از تلفات غیرنظامی پیشگیری کند. ترکیه همزمان درباره تلفات غیرنظامیان بر اثر حملات خمپاره‌ای شبه نظامیان کرد به شهرهای مرزی ترکیه، تبلیغات گسترده می‌کند که تا همین جا هم بر افکار عمومی ترکیه موثر بوده است.
در مقابل، آنچه می‌تواند به کمک ترکیه بیاید، همدلی از داخل سوریه است که می‌تواند در سطحی گسترده‌تر در جهان عرب هم افکار عمومی را با خود همراه کند. هم اینک، سوری‌های مخالف دولت از تمام طیف سیاسی، از اسلام‌گرایان افراطی گرفته تا سکولارهای ملی‌گرا، از عملیات ترکیه علیه شبه نظامیان کرد پشتیبانی می‌کنند.
دولت سوریه هم چه بسا قلبا از این عملیات خشنود باشد و گرچه تجاوز به خاک خود را محکوم می‌کند اما شبه نظامیان کرد را مقصر و زمینه ساز این تجاوز می‌داند. دولت سوریه موضعش را مشخص کرده که کردهای زیر حمله ترکیه را تنها شهروندانی می‌داند مثل دیگر شهروندان سوری نه نیرویی سیاسی یا نظامی. دولت بشار اسد تاکید کرده که با شبه نظامیان کرد حتی حاضر به گفتگو نیست.همبستگی با کردها در نانت، فرانسه
این همان دریچه‌ای است که ترکیه شاید می‌خواهد از آن وارد شود: بجز کردها، به نظر می‌رسد بقیه سوریه، چه نظام حاکم چه مخالفان آن، خواهان حذف نیروی کرد از نقشه سیاسی و نظامی کشورند و چه بهتر که ترکیه بدون تحمیل هزینه‌ای بر آنان، خواسته‌شان را برآورده کند. پافشاری اردوغان و دیگر مقام‌های ترکیه بر اینکه این عملیات نظامی، خطری برای تمامیت ارضی سوریه نیست را می‌توان در همین راستا ارزیابی کرد.
این روزها در رسانه‌های ترکیه، کارشناسان و صاحب نظران، پیوسته و آشکار از چنین چشم اندازی سخن می‌گویند و در دفاع از عملیات"چشمه صلح" می‌گویند که ترکیه با دولت سوریه مواجه نیست تا عملیاتش تجاوز به خاک سوریه باشد، بلکه منطقه عملیات را پس از"پاکسازی از تروریست‌ها" به مردم سوریه باز خواهد گرداند. صرف نظر از اینکه این وعده تا چه اندازه به واقعیت نزدیک باشد، آنچه جلب نظر می کند، تأکید بر تمامیت ارضی سوریه و حق حاکمیت دولت مرکزی این کشور است.
هشت سال پیش که سوریه دستخوش نا آرامی شد، وقتی ترکیه در صف نخست مخالفان نظام سوریه ایستاد و مرزهای خود را برای ورود سلاح و نفرات مسلح به سوریه بازگذاشت، آگاهان هشدار دادند که کردهای سوریه می‌توانند باعث شوند دود آشوب و ناامنی بیش از همه به چشم ترکیه برود. چنین هم شد. یک سال بعد، ارتش سوریه از مناطق کردنشین خارج شد و راه را برای کردها بازگذاشت تا نیرویی شبه نظامی و دولتی خودگردان تشکیل دهند.همبستگی با کردها در فرانسه
اکنون که دولت مرکزی سوریه بجز نواحی مرزی با ترکیه و مناطق زیر سلطه شبه نظامیان کرد، تسلط خود را بر تقریبا بقیه کشور بازیافته، کردها دیگر کارکرد پیشین را برایش ندارند و بهترین راه پیش رو این است که با مصالحه و بده بستانی با ترکیه، سوریه را بار دیگر یکپارچه کند. چنین امکانی هم با موفقیت ترکیه در عملیات نظامی‌اش دست یافتنی است هم با گرفتار شدن ترکیه در اجرای این عملیات. تفاوت، تنها در نرخ مصالحه خواهد بود.
ترکیه اگر در این اقدام نظامی به سرانجام دلخواهش برسد، شاید در ازای امتیازهایی در آینده، مشارکت در بازسازی سوریه و حضور گروه‌های دلخواهش در حکومت، مناطق تحت کنترل خود را به دولت سوریه بازگرداند. در صورتی هم که به مشکل بخورد، باز هم راه برای اینکه دولت مرکزی سوریه در بده بستان با ترکیه، شبه نظامیان کرد را در محاصره تنگ‌تری بیندازد هموار خواهد بود. هرچه عملیات نظامی ترکیه ادامه یابد و"حماسه‌آفرینی" شبه نظامیان کرد افزایش یابد، توان این شبه نظامیان فرسوده‌تر خواهد شد و این نیرو دیگر آن نیروی تعیین کننده پیشین در سوریه نخواهد بود.
بافت جمعیتی مناطق شمال شرقی سوریه، یکدستی مناطق کردنشین ایران و عراق و ترکیه را ندارد. جمعیت قابل توجه عرب و همچنین اقلیت‌های ترکمان، آشوری و ارمنی در این منطقه می‌توانند هم به نفع دولت سوریه هم ترکیه، در به تنگنا انداختن و حذف نیروهای کرد از نقشه سیاسی سوریه موثر باشند.