استان وایر- یک فعال کارگری «شرکت پتروشیمی رازی» معتقد است که دستمزد سال آینده کارگران در ماهشهر حداقل باید بیش از هفت میلیون تومان در ماه باشد.
«علی ساجدی‌نیا»، فعال کارگری شرکت پتروشیمی رازی واقع در ماهشهر معتقد است کمترین دستمزدی که یک کارگر با دو فرزند در این شهرستان برای حفظ قدرت خرید در وضعیت فعلی در سال آینده نیاز دارد، باید بیش از هفت میلیون تومان باشد.
او به ایلنا گفته است: «هفت میلیون تومان کفِ حقوقی است که یک خانواده کارگری برای زندگی نیاز دارد. کارگری که بخواهد کمی زندگی راحت‌تری داشته باشد، گاهی تفریحاتی برای خانواده مهیا کند و پس‌اندازی برای خرید مسکن داشته باشد، با دستمزد هفت میلیون تومانی هم نمی‌تواند سَر کند.»
این فعال کارگری افزوده است: «الان در پتروشیمی‌های ماهشهر، کارگران از هفت صبح تا شش یا هفت بعدازظهر، یعنی عملاً معادل دو ماه کار می‌کنند. حتی خیلی‌ها پنج‌شنبه و جمعه هم کار می‌کنند. این کارگران هیچ استراحتی ندارند، هیچ زمانی برای گذران وقت در کنار خانواده ندارند و خرج و مخارج در ماهشهر آن‌قدر زیاد است که زندگی با کمتر از هفت میلیون تومان برای یک خانواده با دو فرزند، واقعاً غیرممکن است.»
به گفته این کارگر پتروشیمی رازی، در سال آینده با وجود تورم، کارگران اهل ماهشهر با هفت میلیون تومان حداقل دستمزد، حتی مبلغی بابت پس‌انداز نخواهند داشت: «در واقع ما با افزایش سه برابری حداقل دستمزد نسبت به سال گذشته نیز باید کار کنیم تا زنده بمانیم. کارگر پیمان‌کاری ماهشهر نسبت به کارگر رسمی وضعیت بدتری دارد.»
این فعال کارگری گفته است: «اگر فرزند کارگر رسمی به مدرسه برود، نزدیک به ۸۰ درصد تخفیف می‌گیرد. اما فرزند کارگر پیمان‌کاری چنین مزایایی ندارد. امکانات هم به کارگران پیمان‌کاری نمی‌دهند. سال به سال مزایا کمتر می‌شود. در برخی پتروشیمی‌ها که پاداش‌ها هم حذف شده‌اند.»
ساجدی‌نیا با بیان این که نزدیک به ۱۰ روز است که کارگران «پتروشیمی بندرامام» در اعتصاب هستند، تاکید کرده است: «چندی پیش ۲۵۰ اتوبوس و مینی‌بوس در مجموعه ماهشهر اعتصاب کردند. آن‌ها با سرمایه خودشان، اتوبوس و مینی‌بوس تهیه می‌کنند و ماهیانه سه و نیم میلیون تومان دریافتی دارند. از پول بنزین تا تعمیر خودرو و استهلاک و خرید لوازم یدکی خودرو را خودشان می‌پردازند.»
وی افزوده است: «بچه‌های ماهشهر وضعیت زندگی خوبی ندارند. ماهشهر بیش از ۱۱ هزار نفر بی‌کار دارد. زندگی بی‌کاران بسیار اسف‌بار است. در پتروشیمی‌ها گروهی از کارگران با عذاب زندگی می‌کنند و تعدادی از کارگران در رفاه کامل. پتروشیمی رازی ۷۰۰ کارگر رسمی و هزار و۸۰۰ کارگر پیمان‌کاری دارد. اضافه‌کار برای یک کارگر پیمان‌کاری پتروشیمی عملاً اجبار است چون بدون اضافه‌کاری، واقعاً توان گذران زندگی‌اش را ندارد.»
ساجدی‌نیا خاطرنشان کرده است: «طرح طبقه‌بندی ]مشاغل[ که در برخی پتروشیمی‌ها در نظر گرفته شده، حداقل ضریب است. در منطقه عسلویه، ضریب حقوقی کارگران ۴.۷ است. ضریب حقوقی کارگران رسمی ماهشهر ۲.۷ است. ضریب حقوقی کارگران پیمان‌کاری ماهشهر ۱.۵ است. به کارگران عسلویه وام‌های بزرگ می‌دهند اما ما چنین امکاناتی نداریم.»
این فعال کارگری پتروشیمی رازی گفته است: «اگر ما کارگران پیمان‌کاری در پتروشیمی‌ها بخواهیم وام بگیریم، باید به صورت آزاد وام بگیریم. با این که ۱۸ سال سابقه کار در پتروشیمی دارم، هم‌چنان باید برای یک وام ۵۰ میلیونی با ۱۸ درصد سود، ضمانت سه کارگر رسمی را جور کنم. این درحالی است که ما حقوق‌بگیر همان شرکت هستیم.»
این فعال کارگری افزوده است: «واقعاً مشکلات معیشتی ۱۸ هزار بی‌کار چه طور باید رفع شود؟ به هر حال، وقتی بی‌کاری باشد، اعتراض رخ می‌دهد. اگر مردم آسایش داشته باشند و زندگی بدون تبعیض و مشکل را بگذرانند، این اتفاقات نمی‌افتد. حاشیه‌نشینی در ماهشهر واقعاً وخامت پیدا کرده است. لازم نیست راه دور برویم، دو کیلومتر از پتروشیمی‌ها که دور بشویم، جاده‌ای است که مردم در کپر زندگی می‌کنند. مناطقی هستند که در آن‌جا ناهنجاری‌های اجتماعی دیده می‌شود. نتیجه فقر و طلاق در زندگی کارگران به این طور مشکلاتی ختم می‌شود. بچه‌های طلاق مشکلات روانی پیدا می‌کنند و به سمت فساد کشیده می‌شوند. این جا کارگران آن‌قدر در محیط کارشان وقت می‌گذرانند که فرصت نمی‌کنند با خانواده وقت بگذرانند.»
به گفته این فعال کارگری پتروشیمی رازی، همه این مشکلات به علت پایین بودن دستمزد کارگران است: «ماهشهر حدود ۳۰ پتروشیمی دارد و بخش مهمی از اقتصاد ایران را در بر می‌گیرد. حتی پارک‌هایی هست که مردم در آن‌ها زندگی می کنند. این شهر هشت ماه گرما دارد. ماهشهری‌ها ماهی شهرشان را نمی‌توانند بخورند. آلودگی پتروشیمی‌ها به خور خلیج فارس سرایت کرده است و مردم باید ماهی را از مناطق دیگر بخرند. آب آشامیدنی درستی نداریم. در برخی شهرک‌ها و مناطق، مردم واقعاً در فقر زندگی می‌کنند.»
وی در پایان افزوده است: «برادر من آتش‌نشان است، ساعت‌ها کار می‌کند، حق شیفت می‌گیرد و به لحاظ رده شغلی هم از دیگر آتش‌نشانان بیشتر دریافت می‌کند. او حقوقی در حد چهار میلیون تومان دارد. این کارگر با ۴۷ سال سن دیگر چه زمانی باید خانه‌دار شود؟ ماهیانه یک میلیون تومان بابت کرایه خانه پرداخت می‌کند. ما در ماهشهر میوه و گوشت و ماهی را باید گران‌تر بخریم و در کل مخارج زندگی ما از تهران بالاتر است.»
📩اگر به اطلاعات تکمیلی درباره این خبر دسترسی دارید، لطفاً با این ایمیل با ما تماس بگیرید: [email protected]
📞اگر می‌خواهید درباره موضوع این خبر با افراد مسوول تماس بگیرید، لطفاً به فهرست مسوولان در سراسر ایران مراجعه کنید: www.ostanwire.com
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر