Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.Toen hij tussen 2014 en 2019 Europees Commissaris was van onder meer Rechtsstatelijkheid en het Handvest van de Grondrechten, kwam de Nederlandse sociaaldemocraat Frans Timmermans onzacht in botsing met de balorige lidstaten Hongarije en Polen. Hij daagde ze voor de rechter omdat ze de rechtsstaat langzaam maar zeker uitholden.
Kafka kon dat op 2 augustus niet weten, en pas achteraf krijgt zijn aantekening de lading die wij er nu aan toekennen: historische gebeurtenissen en de banaliteit van ons dagelijkse bestaan zijn in het hier en nu vaak gelijkwaardig in onze beleving. In die zomer van 1914 werd de oorlog alom verwelkomd. Europa dat even zijn neus snuit of wat slijm ophoest om weer beter te kunnen ademen. Voor Karl Marx was de oorlog nodig om de Duitse eer te redden.
Vrijheid, gelijkheid, solidariteit en lotsverbondenheid over nationale grenzen heen bleek het enige recept dat duurzaam werkt om onze demonen aan de ketting te houden en onze beste eigenschappen in hun kracht te zetten. We hebben die methode met vallen en opstaan nu ruim 70 jaar toegepast, en het heeft in een groot deel van Europa tot een ongekend lange periode van vrede, stabiliteit en voorspoed geleid.
Een mooi voorbeeld hiervan is het Tanzpalast Eden-proces in Berlijn in 1931. De advocaat Hans Litten – een van de grootste helden uit de geschiedenis van de advocatuur, volgens mij – verdedigde een aantal linkse activisten die waren aangevallen door een knokploeg van de Sturmabteilung en hadden teruggevochten.
Het is niet moeilijk mensen tegen elkaar op te zetten. Zeker niet in tijden van fundamentele omwentelingen, waarbij oude zekerheden verdrongen worden door nieuwe onzekerheden. Als vervolgens vertrouwen in vooruitgang wordt verdrongen door vrees voor achteruitgang, is het verleidelijk voor politici om zich meester te maken van de zorgen, en die niet in kansen maar in angsten om te buigen. Van angst komt woede, van woede agressie en die agressie gaat op zoek naar een zondebok.
Vanaf het einde van de jaren negentig heeft Vladimir Poetin gezocht naar een manier om Rusland weer trots, zelfvertrouwen en het gevoel van collectieve lotsbestemming te geven. Hij verzon een cocktail van waarden en symbolen uit tsaristisch Rusland, de Sovjet-Unie en vormen van moderniteit, op een bedje van orthodoxie. Hij gaf de kerk de plaats die ze had als instrument van de staat, zoals ooit bedacht door Peter de Grote.
Belgique Dernières Nouvelles, Belgique Actualités
Similar News:Vous pouvez également lire des articles d'actualité similaires à celui-ci que nous avons collectés auprès d'autres sources d'information.