Tijd koop je alleen door resultaten, leerde Brian Priske al op Antwerp. De Great Old toont beterschap, maar schoot zichzelf in Europa toch alweer in de voet.
Europa vergeeft niet. Of weinig. Dat gisteren Europees alleen Antwerp de boot in ging – eindelijk was het nog eens een goeie week voor het Belgische voetbal – moet niet verrassen. Hoeveel traditie ook bij stamnummer 1, in Europa is het nieuwe project nog een baby. En baby’s groeien met vallen en opstaan.
Antwerp viel al een paar keer, denk maar aan de dubbele duels tegen AZ of de uitschuiver in Nicosia, maar stond ook al op. De winst thuis tegen Tottenham vorig seizoen, de winst tegen Omonia eerder dit seizoen. Olympiacos uit was opnieuw een uitschuiver. Verlies had niet gemoeten.
Europa kan genadeloos zijn, weten Clement, Van den Brom en Vanhaezebrouck. Met veel meer ervaring dan Priske kunnen ze daar beter mee omgaan. Club steeg boven zichzelf uit, waarbij Clement niet naliet een paar jongens die hem al veel mooie dingen hadden laten zien, langs de kant te laten. De tijd van Mechele, Vormer en co komt nog wel.
Gent bracht fighters op de mat, het was niet mooi, maar het ging om het resultaat. Ook Genk, verder bouwend op de ploeg van vorig jaar, trok het in Wenen over de streep. Bongonda bleef na rust wel aan de kant, hij had last van een blessure. Europa vergt veel fysiek vermogen.
Samagoal
Dat ondervond ook Antwerp, voor het eerst van bij de aftrap in een 4-4-2, met oorlogsmaker Frey en Samatta samen in de spits. Een veldbezetting uit het laatste deel van de wedstrijd in Eupen, toen (nog maar eens) bleek dat Antwerp in zijn 4-2-3-1 in balverlies niet in evenwicht was. Na de omschakeling lukte dat beter.
In Athene werd die lijn doorgetrokken, Brian Priske schrikt soms van de druk rond zich, maar is niet zo koppig dat hij zijn ding absoluut wil blijven doen. Antwerp rivaliseerde in balbezit met de tegenstander, dwong ook kansen af en kon rekenen op Samagoal om te scoren. Nog niet aan 100 procent, maar van zijn drie kansen ging er een binnen. Dat is veelbelovend voor de rest van de competitie.
Dat het samenspel Fischer-Frey-Samatta nog lang niet naar wens verliep, was logisch. Dat heeft nog tijd nodig.
Hardnekkigheid
Maar… het is nog te veel dromen, daar bij Antwerp. Leren, vooral in balverlies, bij relatieve nieuwkomers als Buta, Benson of Miyoshi. Voor de coach en de spelers, dat het wel wat hardnekkiger mag. Nog wat meer gedisciplineerd, maar ook wat nijdiger. Niet tegenover de refs of zijn assistent, als een beslissing fout is, maar tegenover de tegenstand.
Er staan mooie voetballers op het veld, gelukkig niet langer allemaal samen, maar dat DNA dat de ploeg tegen Nicosia over de streep en in de Europa League trok, ontbrak nu op sommige momenten in Athene. Wat Birger Verstraete te veel heeft – zie zijn geel in de beginfase langs de zijlijn – misten anderen, onder meer bij de tegengoals. Nainggolan die te mak verdedigde op de voorzet bij doelpunt 1, Buta en Benson die zich te makkelijk lieten rollen bij tegendoelpunt 2. Die hardnekkigheid, 95 minuten lang.
Het zijn de stappen die de Great Old de komende weken moet zetten. Compacter zijn, strijdvaardiger. Europa vergeeft niet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
