De Belg van Engelse afkomst is niet langer assistent-trainer bij Antwerp. Hij volgt Ivan Leko naar China.
Hoe reageerde je toen Ivan Leko voor het eerst over de belangstelling uit China sprak?
Edward Still: ‘Neutraal, want elke maand bellen er makelaars. Er is altijd wel vage interesse en op de duur word je daaraan gewend. De laatste twee, drie weken werd het concreter en pas vanaf dat ogenblik begon ik er aandacht aan te besteden.’
De eerste reactie die je hoort, is uiteraard: het was een keuze voor het geld. Wat is jouw antwoord op die opmerking?
Still: ‘Geld speelt uiteraard een rol. Dat ontkennen zou niet eerlijk zijn. Ik heb ook in andere sectoren gewerkt dan de voetbalwereld en ook daar ga je nadenken als je elders veel meer kan verdienen. Zoiets laat je nooit onverschillig, maar in dit specifieke geval was het zeker niet de belangrijkste reden om na te denken over de aanbieding. In de eerste plaats is er de ambitie van de club. We gaan meedoen voor de prijzen. Daarnaast sprak het avontuur me aan. Bovendien gaan we onze werkwijze in vraag kunnen stellen. Werkt die ook als de taalbarrière zo groot is en in een geheel andere cultuur? Het wordt één grote uitdaging. Zal onze aanpak op dezelfde manier aanslaan, of moeten we ons aanpassen? Ik heb me goed geïnformeerd bij meerdere mensen voor ik de beslissing nam. Ik onthoud vooral de volgende uitspraak: ‘Als je slaagt in China, dan verhoog je je kansen aanzienlijk om overal te slagen.”
Op welke verwezenlijking bij Antwerp ben je het meest trots?
Still: ‘Op de resultaten. Voor het eerst was dit een club met een echte winnaarsmentaliteit. Onder Bölöni was het doel om een ploeg te worden waar rekening mee gehouden wordt, nu was Antwerp een topclub. Voor veel spelers was het nieuw om elke wedstrijd te moeten winnen. We hebben de Belgische beker gepakt, kwalificeerden ons voor de Europa League en we lagen op koers om play-off 1 te halen, ook al verloren we onderweg veel meer punten dan voorzien. Een winnaarsmachine worden was een zware mentale job, waar we ons dagelijks voor inzetten.’
Was dat het moeilijkste aan je werk, die mentaliteit veranderen?
Still: ‘Het moeilijkste was om het spelsysteem over te brengen. Voordat we over tactiek konden spreken, over een verdediging met drie, moesten we onze voetbalprincipes, met en zonder bal, installeren: een snelle balcirculatie, pressing bij balverlies, naar voor voetballen,… Dat lukt niet allemaal in één keer, het moet stapje voor stapje gebeuren. Het juiste moment kiezen om een pass naar de spitsen te versturen, niet overhaast te werk gaan, eerder diagonale dan verticale passes geven: het vergde een grote aanpassing voor de spelers.
‘We hadden twee maanden en dagelijkse herhalingen op training nodig om tot automatismen te komen. Tijdens de bekerfinale was de grootste impact van Ivan er een op tactisch vlak. Onze principes waren nog niet zichtbaar. We stelden een plan op om die match te winnen. Daarna hebben we in de diepte gewerkt om op termijn wedstrijd na wedstrijd te winnen.’
Ben je Ivan Leko ook gevolgd omdat je het te vroeg vindt om zelf ergens hoofdtrainer te worden?
Still: ‘Vijf of tien jaar geleden had ik heel specifieke doelen, maar die zijn mettertijd verdwenen. Dat heeft niets te maken met een gebrek aan ambitie, wel met bescheidenheid. Elke dag weer merk ik immers dat je in het voetbal nooit weet wat er zal gebeuren. Daarom probeer ik meer en meer te leven op het moment zelf. En op dit moment denk ik dat ik nog veel kan leren van Ivan en dat we samen nog mooie dingen kunnen realiseren. Naar Al Ain ben ik hem destijds niet gevolgd om persoonlijke redenen. Na mijn ervaring bij Club Brugge had ik nood aan mentale herbronning. Bovendien gaat het ditmaal om een club van een heel ander kaliber. We trekken naar China om voor de prijzen te spelen, en er te winnen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
